Na początku dwudziestego wieku czyli w latach dwa tysiące jeden do dwa tysiące pięć – w co dziś bardzo trudno uwierzyć bezrobocie utrzymywało się w Polsce na bardzo wysokim poziomie , w wielu latach znacznie przekraczając piętnaście procent. Oczywiście był to jeden z najgorszych wskaźników nie tylko w regionie , ale w całej Europie. Mało tego istniały województwa w których poziom bezrobocia przekraczał znacznie trzydzieści procent – Oczywiście część ludzi ratowała się pracując na czarno , gdyż jak wiadomo przeżyć jakoś trzeba , a w sytuacji gdzie zasiłek dla bezrobotnych nie wystarcza nawet na najprostrze opłacenie rachunków to jest na prawdę bardzo ciężko , szczególnie jeśli ma się rodzinę. Z dzisiejszego punktu widzenia patrzymy na tamten okres na pewno z ogromnym niedowieżaniem , gdyż dzisiaj bezrobocie głównie ze względów demograficznych oraz emigracyjnych (pona dwa miliony rodaków po wejściu Polski do Unii Europejskiej wyemigrowało z Polski w celu poszukiwania lepszego życia za granicą. Dzisiaj bezrobocie wynosi około siedmiu do ośmiu procent i według wielu ekonomistów raczej nie będzie już niższe gdyż każdy kraj posiada tak zwany naturalny poziom bezrobocia – co właściwie on oznacza. Otóż naturalnym poziomem bezrobocia właściwym dla danego kraju nazwyamy taki poziom bezrobocia który ma miejsce zawsze , niezależnie od sytuacji ekonomicznej kraju oraz od bieżącej koniunktóry , a zależy on: od poziomu opieki socjalnej , od tego z jak bardzo nowoczesną gospodarką mamy do czynienia (w nowoczesnych gospodarkach potrzeba zdecydowanie mniej ludzi do prostrzych pracy , gdyż w pełni zastępują ich maszyny) , oraz od wysokości podatków oraz innych obciążeń fiskalnych takich jak na przykład składki emerytalno rentowe oraz zdrowotne. Liczne badania udowodniły , że w krajach o bardzo wysokim poziomie fiskalizmu gospodarki ludzie zdecydowanie chętniej pracują na czarno niż w krajach gdzie podatki znajdują się na zdecydowanie niższym poziomie – tutaj nie ma się co dziwić , gdyż nawet w Polsce która uchodzi za kraj o średnim poziomie fiskalizmu ludziom zabierane jest blisko piędziesiąt procent pensji w formie różnych podatków oraz niby składek. Mimo bezrobocia które wynosi około siedmiu do ośmiu procent ogromna ilość przedsiębiorców narzeka na brak rąk do pracy. Wynika z tego , że bardzo duża ilość z oficjalnie zarejestrowanych osób bezrobotnych lub poszukujących pracy to tak na prawdę fikcyjni bezrobotni lub osoby bez odpowiedniego wykształcenia lub też kompetencji – tak aby móc się skutecznie odnaleźć na współczesnym rynku pracy. W pewnym sensie rynek pracy w Polsce ratują emigranci z Ukrainy którzy w bardzo licznie przybywają do Polski od co najmniej kilku już lat. Mimo jednak ogromnego napływu wykwalifikowanych (i tych mniej również) pracowników z Ukrainy deficyt siły roboczej w Polsce szacuje się na od siedmiuset do nawet dziewięciuset tysięcy.